Short Replay: Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan

นอกจากจะช่วยบริหารกล้ามเนื้อหน้าท้องได้เป็นอย่างดีแล้ว การนั่งชม Borat (ขอเรียกแบบย่อ) หนังอเมริกันที่ตลกสุดในรอบหลายปี ยังจะช่วยทดสอบและวัดระดับต่อมความอดทนของคุณต่อ “ความแตกต่าง” หรือ “คนอื่น” ได้อย่างดีเยี่ยมอีกด้วย มันเป็นเหมือนการถูกส่งเข้าค่ายพักร้อน ที่คุณแปลกแยก แตกต่างจากทุกคนรอบข้าง ถ้าคุณยังสามารถยิ้มรับสถานการณ์ได้อย่างมีน้ำใจเป็นนักกีฬา นั่นหมายความว่าคุณสอบผ่าน

โบรัตเป็นชายหนุ่มที่เหยียดชาวยิว เหยียดเพศหญิง และเหยียด จอร์จ ดับเบิลยู บุช!?! ทุกอย่างที่เขาพูดหรือทำดูเหมือนจะสร้างความไม่พอใจให้กับบรรดาผู้ยึดมั่นในความเชื่อของตนเองทั้งหลาย แน่นอน การพูดว่าผู้หญิงควรอาศัยอยู่ในกรงถือเป็นคำพูดที่ไม่ค่อยให้เกียรติเพศแม่ แต่การแสดงออกของเหล่าเฟมินิสต์พวกนั้น (ตีหน้าบึ้ง มองด้วยแววตาเหยียดๆ ปนโกรธแค้น และเดินออกจากวงสนทนาอย่างไม่ใส่ใจ) ถือเป็นสิ่งควรกระทำงั้นหรือ โบรัตถูกปลูกฝังมาโดยวัฒนธรรมในประเทศของเขา (หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคาซัคสถานคงไม่มีประเพณี หรือสภาพบ้านเมืองเหมือนที่เห็นในหนัง) แต่เพียงเพราะเขาถูกเลี้ยงดูมาอย่าง “แตกต่าง” ควรแล้วหรือที่เราจะยกตนเองว่าอยู่เหนือกว่า มีการศึกษา ตลอดจนความ “ศิวิไลซ์” มากกว่า และตัดสินมนุษย์ผู้นี้ว่าน่ารังเกียจ น่าเหยียดหยาม ทั้งที่พฤติกรรมต่างๆ ของเขานั้นไม่ได้ทำร้ายใคร (นอกจากอีโก้อันสูงเกินพิกัดของคนบางคน) หรือสร้างความเดือดร้อนใดๆ พูดไปพูดมาอย่าว่าแต่ในอเมริกาเลย ชนชั้นกลางบางคนในบ้านเมืองเราก็ชอบเห็นว่าตนเองฉลาดกว่า เหนือกว่า และท้ายที่สุด คือ “ถูกต้อง” กว่าคนอื่น พวกเขาเหล่านั้นสมควรดูหนังเรื่อง Borat เป็นอย่างยิ่ง

บทสรุปสุดท้าย เมื่อโบรัตตัดสินใจเลือกโสเภณีใบหน้าไม่โสภา หุ่นจ้ำม่ำ แต่ใจกว้างยิ่งกว่าท้องฟ้าไปเป็นภรรยา (หลังผิดหวังจาก พาเมล่า แอนเดอร์สัน) ช่วยตอกย้ำให้เห็นว่าบางทีความศิวิไลซ์แค่เปลือกนอกเหมือนที่บางคนชอบเอามาแอบอ้างนั้น มันหาได้บ่งบอกถึงความเจริญแล้วในแก่นแท้แต่อย่างใด