ต้องยอมรับว่าผมไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของ โรเบิร์ต อัลท์แมน และเคยดูหนังของเขาเพียงไม่กี่เรื่อง ส่วนใหญ่จะเป็นหนังยุคหลังๆ เมื่อเขาหันกลับมาสร้างผลงานชั้นยอดอีกครั้งอย่าง The Player และ Short Cuts หลังจากผ่านพ้นยุคทองมาหนึ่งทศวรรษ (จุดตกต่ำของเขาคงเป็นการกำกับ Popeye ในช่วงทศวรรษ 80 ตามคำสั่งของสตูดิโอ หนังล้มเหลวในเชิงพาณิชย์อย่างสิ้นเชิง แต่นักวิจารณ์หลายคนกลับชื่นชอบมันไม่น้อย)
หนังคลาสสิกเพียงเรื่องเดียวของเขาที่ผมได้ดู คือ M*A*S*H ซึ่งเป็นการดูจากวีดีโอ สมัยเพิ่งเริ่มบ้าหนังได้ไม่นาน และก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไมมันถึงได้รับการยกย่องว่าคลาสสิก มันเป็นหนังที่สนุกสนานพอควร แต่มุกตลกเสียดสีดูเหมือนจะหลุดผ่านหัวสมองของผมไปโดยไม่ทันตระหนัก
อัลท์แมนปฏิวัติหนังสงครามด้วย M*A*S*H ปฏิวัติหนังเพลงด้วย Nashville (ซึ่งหลายคนยังคงยกย่องให้เป็นหนังที่ดีที่สุดของเขา) ปฏิวัติหนังฟิล์มนัวร์ด้วย The Long Goodbye และปฏิวัติหนังตะวันตกด้วย McCabe & Mrs. Miller ซึ่งทั้งหมดล้วนถูกสร้างขึ้นในยุค 70 เมื่อพลังศิลปินของเขาพุ่งถึงขีดสุด จนส่งผลให้เขาได้รับการยกย่องเป็น “เจ้าพ่อ” แห่งวงการภาพยนตร์ยุค 70
สไตล์ที่โดดเด่นของอัลท์แมน คือ การด้นสดและการเล่าเรื่องราวของตัวละครหลากหลายโดยเชื่อมโยงกันไปมาอย่างซับซ้อนและสอดคล้อง บทพูดของพวกเขาบ่อยครั้งจะซ้อนทับกันอย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนเวลาที่เราจับคนกลุ่มหนึ่งมานั่งคุยกัน
สก็อตต์ เกล็นน์ นักแสดงจาก Nashville เคยถามอัลท์แมนระหว่างการถ่ายทำฉากหนึ่งว่า “ผมจะรู้ได้ยังไงว่าผมติดกล้องอยู่ด้วยหรือเปล่า”
คำตอบของอัลท์แมน คือ “คุณไม่มีทางรู้หรอก ลองทำอะไรที่น่าสนใจดูสิ ไม่แน่คุณอาจลงเอยได้เข้ากล้องก็ได้”
หนังของอัลท์แมน เรียงตามลำดับความชอบของผม
The Player (1992)
Short Cuts (1993)
M*A*S*H (1970)
Gosford Park (2001)
The Gingerbread Man (1998)
Pret-a-Porter (1994)
Cookie’s Fortune (1999)
Dr. T and the Women (2000)
หนังคลาสสิกเพียงเรื่องเดียวของเขาที่ผมได้ดู คือ M*A*S*H ซึ่งเป็นการดูจากวีดีโอ สมัยเพิ่งเริ่มบ้าหนังได้ไม่นาน และก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไมมันถึงได้รับการยกย่องว่าคลาสสิก มันเป็นหนังที่สนุกสนานพอควร แต่มุกตลกเสียดสีดูเหมือนจะหลุดผ่านหัวสมองของผมไปโดยไม่ทันตระหนัก
อัลท์แมนปฏิวัติหนังสงครามด้วย M*A*S*H ปฏิวัติหนังเพลงด้วย Nashville (ซึ่งหลายคนยังคงยกย่องให้เป็นหนังที่ดีที่สุดของเขา) ปฏิวัติหนังฟิล์มนัวร์ด้วย The Long Goodbye และปฏิวัติหนังตะวันตกด้วย McCabe & Mrs. Miller ซึ่งทั้งหมดล้วนถูกสร้างขึ้นในยุค 70 เมื่อพลังศิลปินของเขาพุ่งถึงขีดสุด จนส่งผลให้เขาได้รับการยกย่องเป็น “เจ้าพ่อ” แห่งวงการภาพยนตร์ยุค 70
สไตล์ที่โดดเด่นของอัลท์แมน คือ การด้นสดและการเล่าเรื่องราวของตัวละครหลากหลายโดยเชื่อมโยงกันไปมาอย่างซับซ้อนและสอดคล้อง บทพูดของพวกเขาบ่อยครั้งจะซ้อนทับกันอย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนเวลาที่เราจับคนกลุ่มหนึ่งมานั่งคุยกัน
สก็อตต์ เกล็นน์ นักแสดงจาก Nashville เคยถามอัลท์แมนระหว่างการถ่ายทำฉากหนึ่งว่า “ผมจะรู้ได้ยังไงว่าผมติดกล้องอยู่ด้วยหรือเปล่า”
คำตอบของอัลท์แมน คือ “คุณไม่มีทางรู้หรอก ลองทำอะไรที่น่าสนใจดูสิ ไม่แน่คุณอาจลงเอยได้เข้ากล้องก็ได้”
หนังของอัลท์แมน เรียงตามลำดับความชอบของผม
The Player (1992)
Short Cuts (1993)
M*A*S*H (1970)
Gosford Park (2001)
The Gingerbread Man (1998)
Pret-a-Porter (1994)
Cookie’s Fortune (1999)
Dr. T and the Women (2000)
8 ความคิดเห็น:
ผมเคยดู the player ตอนเด็กๆ และยังจำติดตา ฉากเปิดเรื่องที่ไม่ตัดภาพเลย นานสิบกว่านาที ฝีมือสุดยอดจริงๆ
กอสฟอร์ดพาร์ค ก็ทำได้ลึกซึ้ง เสียดสี แสดงให้เห็นความไร้สาระของคนในวงสังคมชั้นสูง
เอาไว้จะไปหาหนังเรื่องอื่นๆ ของเขามาดูอีก
ชอบเรื่อง The Player มากครับ เจ็บแสบมากๆ ช็อตเปิดเรื่องน่าตื่นตะลึง และน่าขำไปพร้อมๆ กัน เพราะผู้ชายสองคนในเรื่องกำลังพูดถึงฉาก long take ในหนังดังๆ ทั้งหลาย เช่น Touch of Evil ของ ออร์สัน เวลส์
อ้อ ถ้าได้ดูช็อตเปิดเรื่องของ Touch of Evil ละก็ คุณจะลืมไม่ลงจริงๆ ครับ เป็น long take ที่น่าตื่นตามากที่สุด ที่สำคัญ สมัยนั้น อุปกรณ์ทั้งหลายยังไม่เอื้ออำนวยเท่าสมัยนี้
คิดว่าใบหน้าของ Robert Altman จะต้องปรากฏบนเวทีออสการ์ในต้นปีหน้าในช่วง In Memoriam แน่ ๆ
ขอให้ดวงวิญญาณของเขาจงไปสู่สุขคติด้วยเทอญ
ขอจัดอันดับหนังของ ROBERT ALTMAN (1925-2006) ตามความชอบของตัวเองบ้าง
http://www.imdb.com/name/nm0000265/
1.STREAMERS (1983, A+)
หนังเรื่องนี้มีเนื้อหาบางส่วนเกี่ยวกับทหารเกย์ และมีความเป็นละครเวทีสูงมาก เนื้อหาเกือบทั้งเรื่องเกิดขึ้นในห้องนอนรวมของทหาร และให้ทหารพูดคุยกันไปเรื่อยๆ ขณะที่ความตึงเครียดระหว่างเพื่อนทหารค่อยๆทวีสูงขึ้นเรื่อยๆจนมาถึงจุดระเบิดในที่สุด
ได้ดูหนังเรื่องนี้ทางช่อง 7
2.READY TO WEAR (1994, A+)
ปัจจัยที่ทำให้ชอบหนังเรื่องนี้มากอาจจะเป็นเพราะว่าหนังเรื่องนี้มันดู “แร่ด” มากๆ หนังเต็มไปด้วยตัวละครแร่ดๆมากมาย และตัวละครในหนังเรื่องนี้ดูเหมือนจะมีอิทธิฤทธิ์สูงยิ่งกว่าตัวละครใน THE DEVIL WEARS PRADA (2006, DAVID FRANKEL, A) เสียอีก แต่นั่นเป็นเพราะว่า THE DEVILS WEARS PRADA นำเสนอตัวละครในแบบที่ค่อนข้างสมจริง ในขณะที่ตัวละครใน READY TO WEAR ดูโอเวอร์จนฮามากๆ
READY TO WEAR คือการรวมดาวสาวแรงครั้งสำคัญที่สุดครั้งนึงในประวัติศาสตร์การดูหนังของดิฉัน ดาราที่มาประชันบทบาทกันในหนังเรื่องนี้มีตั้งแต่ SOPHIA LOREN, KIM BASINGER, CHIARA MASTROIANNI, ANOUK AIMEE (สง่ามาก), ROSSY DE PALMA, LILI TAYLOR, JULIA ROBERTS, LAUREN BACALL, TRACEY ULLMAN, SALLY KELLERMAN, LINDA HUNT, TERI GARR และฉากที่ดิฉันชอบที่สุดในเรื่องนี้คือฉากที่ SALLY KELLERMAN, TRACEY ULLMAN กับ LINDA HUNT ตบตีกันเพื่อแย่งชิง STEPHEN REA
3.THE PLAYER (1992, A+)
ได้ดูทางช่อง 7 เหมือนกัน ชอบการล้อตัวเองของจูเลีย โรเบิร์ตส์ กับบรูซ วิลลิสในหนังเรื่องนี้มากๆ
4.GOSFORD PARK (2002, A+)
5.THE COMPANY (2003, A)
6.KANSAS CITY (1996, A)
การประชันบทบาทครั้งสำคัญระหว่าง MIRANDA RICHARDSON กับ JENNIFER JASON LEIGH นอกจากนี้ โครงสร้างการเล่าเรื่องของหนังเรื่องนี้ก็ให้ความรู้สึกน่าฉงนไม่แพ้ดนตรีแจซในหนังด้วย
7.COOKIE’S FORTUNE (1999, A-/B+)
8.DR. T AND THE WOMEN (2000, B+)
ชอบตอนจบของเรื่องนี้มาก และหนังเรื่องนี้ก็เปิดโอกาสให้ฟาราห์ ฟอว์เซ็ตต์ ได้แสดงบทบาทอันน่าประทับใจอีกครั้งในรอบสิบกว่าปี
9.ARIA: LES BOREADES (1987, B+/B)
อยากทราบว่าเรือง short cuts เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร สะท้อนแง่คิดอะไรบ้าง ใครทราบช่วยเล่าฝห้ฟังหน่อยค่ะะะ
ผมดูเมื่อนานมากแล้ว เลยจำอะไรไม่ค่อยได้ แต่เป็นการนำเอาเรื่องสั้นหลายๆ เรื่องมาเล่ารวมกัน ฉากหลังเป็นแอล.เอ. จำได้ว่ามีฉากนึง จูลีแอนน์ มัวร์ เปลือยด้านหน้า 555 และ เจนนิเฟอร์ เจสัน ลีห์ รับบทเป็นนางทางโทรศัพท์ และเธอก็สามารถพูดเอาใจลูกค้าไปพร้อมๆ กับเลี้ยงลูกได้หน้าตาเฉย
อ่ออ ขอบคุณสำหรับเรื่อง short cuts นะค่ะ
แล้วขอถามต่อหน่อยนะค่ะ
เรื่อง The long goodbye
เป็นเรื่องเกี่ยวกับนักสืบ แล้วยังไงต่อค่ะ?
เพราะดูไม่ค่อยจะรู้เรื่องอ่ะค่ะ
ช่วยเล่าเรื่องย่อๆให้ฟังหน่อยได้มั๊ยค่ะ?
ขอแบบชัดเจนนนเลยนะค่ะะะะ^^
ขอบคุณล่วงหน้าาาค่ะะะะะ
ผมเองก็ยังไม่ได้ดูเลยครับเรื่องนี้ ^ ^
แสดงความคิดเห็น