ผลงานสร้างชื่อให้กับ จูเซ็ปเป้ ทอร์นาทอเร เรื่องนี้โอบกอดอารมณ์ ความรู้สึก และความอ่อนหวานนุ่มละมุนอย่างหมดหัวใจ จนคนที่มองโลกและชีวิตแบบเย้ยหยันอาจ “เลี่ยน” หรือ “คลื่นเหียน” ได้ง่ายๆ แต่หากคุณยังมีศรัทธาต่อมนุษย์ ความรัก มิตรภาพ รวมเลยไปถึงมนตร์เสน่ห์แห่งภาพยนตร์หลงเหลืออยู่ คุณจะสามารถหลงรัก Cinema Paradiso ได้ไม่ยาก พล็อตหลักของหนังเล่าถึงความสัมพันธ์แน่นแฟ้นระหว่างเด็กชายโตโต้ (ซัลวาทอเร คาสซิโอ) กับพนักงานคุมเครื่องฉายในโรงหนัง (ฟิลลิป นัวเร็ต) ณ เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งทางตอนใต้ของประเทศอิตาลีช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง โตโต้หลงใหลภาพยนตร์ และเมื่อเขาไม่อาจค้นหาความรัก ความอบอุ่นจากครอบครัวได้ โรงหนัง ซิเนม่า พาราดิสโซ จึงกลายเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของเขา ส่วนอัลเฟรโด้ ชายชราที่ยอมให้เขาเข้ามาป้วนเปี้ยนในห้องฉายหนังได้ตามปรารถนา ก็เปรียบดังพ่อแท้ๆ ที่เข้าใจเขา หนึ่งในกิจกรรมโปรดของโตโต้ คือ พยายามแอบขโมยเศษฟิล์มของฉากเข้าพระเข้านางที่ถูกตัดออก (ทุกครั้งก่อนหนังเข้าฉาย บาทหลวงของโบสถ์จะมานั่งเซ็นเซอร์ฉาก “ล่อแหลม” ทั้งหลาย)
หนังเปิดเรื่องด้วยเหตุการณ์ปัจจุบัน เมื่อโตโต้เติบใหญ่เป็นผู้กำกับชื่อดังและได้รับแจ้งข่าวการเสียชีวิตของอัลเฟรโด้ ก่อนจะปิดฉากลงอย่างงดงาม ในฉากจบที่ยอดเยี่ยมที่สุดฉากหนึ่งของโลกภาพยนตร์ เมื่อโตโต้นั่งชื่นชมของขวัญที่เพื่อนวัยชราทิ้งไว้ให้ด้วยความรู้สึกอิ่มเอิบและตื้นตัน... เช่นเดียวกับผู้ชม
2 ความคิดเห็น:
ชอบหนังเรื่องนี้ เคยดูเมื่อหลายปีมาแล้ว
แต่ก็ยังจำได้
ชอบหนังเรื่่องนี้มากๆ เป็นหนังในดวงใจเลยคะ
แสงสวย เนื้อหาดีมากๆ
แสดงความคิดเห็น